ΜΟΙΡΑΖΟΜΑΣΤΕ ΑΝΑΣΕΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΔΡΟΣΙΑΣ!

Ακούμε πολλά λόγια είτε ως γνώση ,είτε ως απλή πληροφορία,είτε ως εντυπωσιασμό είτε ως μοίρασμα καρδιάς.. Ο απόηχος αυτών των λόγων είναι η αληθινή σφραγίδα τι μας άφησε η κάθε επικοινωνία Μία λέξη ακούγεται σε αγαπώ ή δεν σε αγαπώ σε όλα τα λόγια και τις λέξεις Η δόνηση της αγάπης είναι η χαρά. Οι λέξεις δονούν και ο απόηχος τους καθορίζουν την κάθε σχέση Κάθε άνθρωπος τελικά είναι ένας αφανής λόγος.Ο τρόπος που αρθρώνει τις λέξεις και το νόημα τους ως απόηχος στην καρδιά μας μας δείχνουν αν μας είναι σημαντικός στη ζωή μας ή όχι Ένα τραγούδι ,μια δοξολογία η κάθε ψυχή. Μπορούμε να την καταλάβουμε και από τα λόγια και από την σιωπή της Μέχρι να αρθρώσει ο κάθε άνθρωπος τη γλώσσα της αγάπης θα είναι κύμβαλον αλαλάζον. Θα μιλά αλλά οι άλλοι δεν θα μπορούν να τον ακούν Η άσκηση στην εκκλησία αυτό βοηθά... κουρδίζει κάθε χορδή της ψυχής μας να αναπέμπει γνήσια λατρεία σε όλη την κτίση και τον Θεό Μέχρι να τελειοποιηθεί ο εσωτερικός της λόγος θα κάνει και παραφωνίες 

Εύκολο να πεις και να νιώσεις ότι αγαπάς αλλά δύσκολο να αγαπάμε θεάρεστα Το εγώ με τα πάθη του,τις αδυναμίες του και τα συναισθήματα του εύκολα ξεφεύγει από την αγάπη του Χριστού και γίνεται δυνάστης της ζωής του άλλου Μάνα βλάπτει την κόρη της αρνούμενη την επιθυμία της να παντρευτεί αυτόν που θέλει.Ενώ έχει ολοκληρώσει την σχέση της η κόρη κόβει το σώμα της στα δύο. Η κόρη επειδή δεν αντέχει τη μάνα να υποφέρει πείθεται ότι έχει τον καιρό μπροστά της να επιλέξει άλλον σύντροφο. Μια σχέση αγάπης παρατηρούμε που είναι εγκλωβισμένη στο λάθος. Η μάνα με τον εγωισμό :η κόρη μου αξίζει τον καλύτερο και η κόρη που υποκύπτει γιατί δεν θέλει υποτίθεται να χαλάσει την σχέση αγάπης με το ιερό πρόσωπο που είναι η μάνα.Ο Χριστός το είπε με την εξής φράση:εχθροί θα γίνουν οι οικείοι αυτού(εννοεί την εμπλοκή των παθών που καταστρέφει την αληθινή αγάπη των εντολών του Χριστού) Με τον ίδιο τρόπο παρατηρούμε στις μέρες μας ακραίες μορφές εμπλοκής όπως γονείς που κακοποιούν τα παιδιά τους για

Κατασκευάζουμε γύρω μας έναν κόσμο όπου μόνο ο θάνατος μπορεί να θριαμβεύσει. Αρνούμαστε τον πλησίον μας και κλείνουμε μόνοι μας το δρόμο που οδηγεί στη Βασιλεία του Θεού. Ζητούμε από τον Κύριο συγχώρεση αμαρτιών, αλλά δεν έχει νόημα να αναζητούμε μία τυπική άφεση. Πρέπει να διψούμε για αληθινή συμφιλίωση, στο πλαίσιο της οποίας θα αναθέσουμε στον Θεό την αναξιότητα και την απιστία μας – όχι μόνο προς Εκείνον αλλά και προς τον πλησίον, τον φίλο, τον γνωστό και συγγενή μας. Ας έχουμε εμπιστοσύνη ότι μόνο η δική Του ακλόνητη φιλία μπορεί να μας παρακινήσει σε αλλαγή. “Εγώ και φίλος και μέλος και κεφαλή και αδελφός και αδελφή και μήτηρ. Πάντα Εγώ. Μόνον οικείως έχε προς Εμέ. Εγώ πένης δια σε και αλήτης δια σε, επί σταυρού δια σε, επί τάφου δια σε. Πάντα μοι συ και αδελφός και συγκληρονόμος και φίλος και μέλος. Τι πλέον θέλεις;” “Μπορείς ν’ ανταποκριθείς με λίγη εμπιστοσύνη; Δεν ζητώ ολοκληρωτική, άμεση αλλαγή. Αλλά πορεία βήμα προς βήμα. Θα σε στηρίξω, θα σε προστατεύσω, θα οδηγήσ

Θεέ μου δεν κατάλαβα στην πίκρα πως μετάλαβα και πήρα για αντίδωρο τόση μοναξιά λένε οι στίχοι ενός τραγουδιού.Σημαίνει να ερμηνεύω τα γενόμενα μόνο με τη δική μου καλή "λογική" που συμμετέχει στην πεπτωκυία φύση και δεν είναι καρπός επικοινωνίας. Ποιος θα σπάσει αυτό το φράγμα του καλού και του κακού που με δικαιώνει πάντα; Εσύ που είπες απαρνήσου τον εαυτό σου και ενώσου μαζί Μου. Μόνο η επικοινωνία με τον Σωτήρα μας ,γκρεμίζει το χάσμα της ακοινωνησίας που διεκδικεί το σωστό,το δίκαιο και το καλό μόνο για το δυνάστη εγώ. Αυτό θα πει Σωτηρία: Η Επικοινωνία με Θεό πρώτα και με ανθρώπους μετά. Τότε σπάει η αρχέγονη κατάρα να κατέχει τα πάντα το εγώ χωρίς το εσύ Πόσο ωραία έσμιξες Χριστέ μου το εγώ με το εσύ ώστε ο ένας από τον άλλον να είμαστε μέλη του ιδίου Σώματος που επικοινωνούν πλέον λογικά και όχι άλογα(κυριευμένα από τα πάθη) Όπου πνεύμα Θεού πνεύμα αληθινής  ελευθερίας και όχι εγκλωβισμοί που στοιχειώνουν το εσύ. Το καταδικάζουν ανελέητα γιατί λείπ

Οι άνθρωποι, αν τους βρίσεις ή λογοφέρεις μαζί τους, ή γράψεις γι' αυτούς κακό, έρχεται ώρα που μπορεί να σου το συχωρέσουν. (Δεν βαρυέσαι, αδελφέ, ξέχασέ τα!) Κείνο που δεν θα σου συχωρέσουνε ποτέ και για το οποίο θα σε μισήσουνε, είναι να ζεις κατά τέτοιον τρόπο, που να ντρέπουνται εκείνοι για τη δική τους τη ζωή, νάναι η ζωή σου σαν ένας έλεγχος της δικής τους. Φώτης Κόντογλου